on H. L. Mencken - 2

About the big businessmen of his day, the oligarghs H.L.Mencken wrote:
"On the contrary, it seems to me that such swine were and are my enemies even more plainly than the Communists, not only because they devouted themselves to robbing me, but also and more importantly because their intolerable hoggishness raised the boobery in revolt, and the ensuing revolt threatened to ruin me even more certainly."  (1941)
/republished in Terry Teachout's "The skeptic", who adds:
"Yet he preferred them to politicians."

about H. L. Mencken

He calls you swine, and an imbecile, and he increases your will to live.
/Walter Lippmann/

Oleg Mavromatti, 2014.

Second from the left the legendary Hriusha, a pig puppet and his friends from the soviet kids program "Spokoinoi noci malishi".

XEX, Svetlana

A revisionist nightmare
She's a capitalist pig
If daddy were alive now
He'd depersonalize you
send you to Siberia
Cracks in the Kremlin Wall now!

https://www.youtube.com/watch?v=f7SuHtr3M0s

A photo by Bogdan Lipcan, Chisinau, 2014.

4, a film by Ilja Chrzanowski, based on Vladimir Sorokin's stories.

Беловежская пища

Друзья России уже придумали, как обессмыслить продуктовое эмбарго

Столкнувшись с необходимостью быстрого замещения импортного продовольствия, попавшего под санкции, власти РФ стимулировали быстрое изменение логистики поставок и увеличение объемов переработки сырья в странах Таможенного союза (ТС), бывшей Югославии и Латинской Америки. Белоруссия до конца 2014 года намерена закрыть до половины объема поставок отдельных продуктов, попавших под запрет. Главные идеи — увеличить экспорт в Россию своего сырья, заменив его для своих внутренних рынков западным, и наладить максимально дешевую переработку сырья из ЕС по "серым" схемам. Инвестировать в обеспечение долгосрочной продовольственной безопасности РФ от Запада мешает неопределенность в сроках действия российского эмбарго.

Энтузиазм, с которым последние две недели российские чиновники рапортуют о все новых возможностях замещения поставок рыбы, мяса, молочной продукции и овощей из стран, попавших под эмбарго, объясняется не внезапно обнаружившимся избытком продовольствия на мировом рынке. О готовности фактически немедленно и в разы увеличить экспорт продовольствия в РФ с 7 августа, даты введения "продуктового эмбарго" в РФ, уже заявили власти Сербии, Македонии, Чили, Эквадора, Бразилии, Аргентины и стран Таможенного союза — Белоруссии и Казахстана. Но если власти латиноамериканских стран находятся под постоянным давлением ЕС и США, пытающихся ограничить поставки в РФ, то страны Таможенного союза и Южной Европы станут хабом для восстановления запрещенных поставок в РФ, убеждены опрошенные "Ъ" аналитики и участники рынка: схемы для этого уже придуманы.

Напомним, вопросы "недопущения незаконных поставок в Россию через Казахстан и Белоруссию товаров из ряда стран, запрещенных в соответствии с недавним постановлением правительства", сообщают в Кремле, обсуждаются в телефонных переговорах с главами стран ТС. 13 августа правительство РФ разрешило поставки пищевой продукции, попавшей под запрет, но лишь в случае ее глубокой переработки в Белоруссии и Казахстане. Тогда же глава Федеральной таможенной службы РФ Андрей Бельянинов, ссылаясь на отсутствие рычагов контроля при перемещении продукции в зоне ТС, обратился к вице-премьеру Аркадию Дворковичу с просьбой поручить контролировать такие поставки Роспотребнадзору и Россельхознадзору. 18 августа глава Россельхознадзора Сергей Данкверт сообщил о первых случаях прямого реэкспорта запрещенных товаров из Белоруссии и Казахстана, пригрозив их полным закрытием, а Роспотребнадзор вчера сообщил, что усилит проверки пищевой продукции на границе с Белоруссией и Казахстаном.

Эксперты между тем уже уверены в том, что эмбарго РФ не будет преодолеваться прямым реэкспортом. В первые две недели его действия стали очевидны почти легальные возможности новых партнеров РФ обессмыслить санкции для самой России, возместив ЕС, США, Австралии и Норвегии потери на российском рынке за счет своего импорта — причем с потерями для потребителей и производителей РФ. "Текущая ситуация обнажила выбор — либо всерьез контролировать "серый" реэкспорт и отложить идею евразийской интеграции и ТС, либо отказаться от ответных санкций",— убежден завлабораторией международной торговли Института экономической политики имени Гайдара Александр Кнобель.

Так, уже даже объявленные руководством Белоруссии планы увеличить поставки продовольствия в полтора раза, увеличив до конца 2014 года объемы экспорта в РФ до $6,5 млрд, угрожают свести на нет эффект ответных санкций. Фактически в Белоруссии открыт зеленый коридор для поставщиков продовольственного сырья из стран, попавших под санкции РФ. По словам главы Минсельхозпрода республики Леонида Зайца, только на экспорте мясомолочной продукции планируется заработать дополнительно $2,1 млрд. Если учесть, что прямые потери стран ЕС от ограничения поставок еды составляют, по разным оценкам, от $7 млрд до $9 млрд, от половины до трети намерены компенсировать только белорусские компании.

"В Белоруссии нет мощностей, позволяющих в столь короткий срок наводнить российский рынок собственной продукцией. Никто в ЕС не намерен уступать нам свою долю на рынке РФ, поэтому в Минске фактически занялись государственной контрабандой, создав за несколько дней порядка десяти госпредприятий — они перехватывают контракты бывших российских поставщиков",— заявил "Ъ" замдекана факультета мировой экономики и мировой политики Высшей школы экономики Андрей Суздальцев. Белоруссия уже в ближайшем будущем "сможет обнулить эффект от санкций против ЕС", считает он. Сергей Афонцев из ИМЭиМО РАН, придерживается более сдержанной позиции: республика сможет заместить не более 5-7% запрещенного из ЕС агроэкспорта. Зато дополнительным хабом по реэкспорту в РФ товаров из Южной Европы станут Сербия, Македония и Черногория. "Может быть, тактикой правительства РФ будет закрыть на все глаза. Впрочем, с моей точки зрения, обнуления санкций все равно не будет",— говорит господин Афонцев.

Практически все опрошенные "Ъ" участники рынка при этом убеждены: прямой реэкспорт — не главное, белорусские и казахские аграрии имеют отличные возможности направить максимальные объемы произведенного у себя сырья и продукции на российский рынок (цены на котором из-за ограниченного предложения более чем привлекательны), заместив его импортным (цены на которое падают). "Это позволит обогатиться белорусским и казахским производственникам",— уверен один из собеседников "Ъ". Правда, 19 августа Евразийская экономическая комиссия установила объемы тарифных квот на 2015 год на импорт продовольствия уже в весь ТС: Белоруссия, например, не будет иметь право импортировать говядину. Впрочем, на импорт сырья из стран СНГ этот запрет не распространяется, поэтому на российском эмбарго смогут заработать, удлиняя цепочку "замещения", молдаване и украинцы.

При этом и макроэкономисты, и участники рынка убеждены: оплачивать эмбарго РФ все равно будут внутренние потребители: схемы, избранные партнерами России, все равно ограничивают предложение и конкуренцию на российском рынке и поэтому спровоцируют рост цен в России. Только усложнение логистики доставки европейских, американских и австралийских поставок на рынки РФ может добавить к внутренним оптовым ценам до 5%, считают в ВШЭ. Глава мясного союза Сергей Юшин отмечает, что отсутствие прямого реэкспорта в любом случае стимулирует реэкспорт — он делает неконкурентоспособным именно российских переработчиков импортного сырья. Глава Всероссийской ассоциации рыбопроизводителей и экспортеров Александр Фомин полагает, что в сложившейся ситуации Норвегия перенаправит свои поставки, предназначавшиеся для России, в США и Канаду, а все чилийские объемы, которые изначально были рассчитаны на покрытие американского спроса (лосось из Чили в два-три раза дороже), пойдут в Россию. Эта схема плохо работает только в случае овощей — скорее всего, на этом рынке будут работать против эмбарго проверенные полуконтрабандные схемы.

При этом неопределенность в отношении сроков, на которые будут реально ограничены поставки в РФ из ЕС, лишает западные компании смысла инвестировать в ориентированные на Россию перерабатывающие мощности на территории Белоруссии, Латинской Америки и юга Европы. В этой же логике "короткое" эмбарго (напомним, оно введено сроком на один год) для поддержки отечественного производителя также обещает быть хуже постоянного.

Алексей Шаповалов, Анна Зиброва, Наталья Ильина

http://kommersant.ru/gallery/2549759

A One-day Imprisoned Artist

    (A fragment from an Art-Book, presently on display in Galeria Dzialan, Warsaw, April-May, 2014)

On April 8, 2009, the Moldovan artist Anatol Mătăsaru was imprisoned and brutally beaten in a Chişinău prison. He took an active part in a few days' street demonstrations, that begun on April 7, in protest against the falsification of parliamentary elections in Moldova. Soon after that, the Polish magazine "Obieg" published a solidarity call(1) addressed to the Polish cultural institutions proposing a concrete form of support for the repressed artist, who at the moment was hospitalized in the penal hospital because of a concussion – as the police officials claimed. Police informed Mătăsaru's wife, Julieta Saviţchi, that Anatol's swollen face was the result of a fight during the street protests. However, his wife claimed that this could not be true because on April 7, 2009 Anatol returned home after the demonstration without any signs of beatings. The next day he took their child to the kindergarten and later during that day he was arrested. His face swelled up while he was imprisoned.(2) He did not enjoy the right to a fair trial and, therefore, he was mentioned in the Amnesty International memorandum of the infringements of the human rights by the police during the events that took place immediately after April 7, 2009.
    Some of the items, which the artist used during his happenings, were confiscated by the police as incriminating evidence and "propaganda documents". Moldovan public television (TRM) insinuated that he was a co-organizer of those riots and led an attempted coup d'état. Victor Panţâru, Mătăsaru's lawyer, announced that the police officers have violated the fundamental rights of his client, and that he will bring the case to court. Meanwhile, the artist himself, said in an interview that he had been threatened that if did not cooperate with the police, he would be sitting in the same cell with notoriuos criminals, who could beat and even kill him. One form of this "collaboration" would be signing a statement that the opposition leaders paid Mătăsaru to organize the April protests.
    In the solidarity call published in "Obieg" the editors proposed that a possible form of solidarity with Anatol Mătăsaru would be to send him invitations to perform or lecture on his art in an art gallery or an educational institution in Poland. Though it was almost certain that Mătăsaru would not get a passport that would allow him to travel to Poland, the same invitation to lecture, however, would be a visible sign to the authorities that his activities and situation is known to the people outside of Moldova. Gallery Dzialan endorsed this call, sending a letter to Anatol, in which he was invited to hold in this gallery a lecture about his art actions. This letter is also to be found on the “Obieg” website.
    A similar call was distributed through other channels outside Poland. Anatol received a lot of interesting items and words of support signed by artists from over a dozens of countries . One of these items was quite exceptional. It was an unusual postcard (it has on it, among other things, a deconstructed Moldovan landscape), sent by the French artist Jean-Noel Potte, who was working on a mail-art project entitled "Silence". What happened to Anatol Mătăsaru on April 7, 2009, was in my opinion a clear example of silencing the artist. So I have sent a postcard to Potte in which I was informing him of Mătăsaru's imprisonment and his hunger strike. It was my contribution to Potte's “Silence” project. However, Jean -Noel Potte responded with the postcard presented below. He thanked me for my work, in which I had told him about Mătăsaru's case, but he also informed me that he could not accept my contribution to his project, because it had text on both sides, which was contrary to the rules of his project. He wanted me to send him another card, done properly: the image on one side , and the (short ) text, stamp and address on the other.
  

He promised that if I did so, he would post my card on his blog and publish the text I was to send under that image. That I did not do, because I was concerned more about the infringement of the freedom of speech, with the solidarity with the imprisoned artist, with spreading his art, and less in the participation in an exhibition. I thought that Potte by his rigid “adherence to the participation conditions" acted - albeit in a more subtle way - almost as the repressive forces that tried to silence the Moldovan artist. Moreover, out of the dozens of postcards, which Potte accepted for his show, there were some that had printed on them signs of the American Sign Language or fairly known warning signs. It seemed to me that Potte completely did not understand my contribution to his project. Or, perhaps, the silence, that I suggested, was for him overactive.
One could claim that the April 7, 2009 protest in Moldova was, nevertheless a success, because it triggered new elections, which resulted in a change of power. The arrested persons were released. Mătăsaru continues to provoke the media and the politicians with his radical happenings. Obviously, not everything has changed - the Moldovan civil society is only beginning to practice the freedom of speech and its use in the agora; to cite Polish art critic and historian, Piotr Piotrowski: the society learns to accept the importance of the participation of artists in the debate about the public space, of artists who are often able to provoke conflicts with their projects, without which democracy withers. The dispute - rivalry views presented in the agora - not the consensus, which by definition excludes from the public space the radical voices - is a necessary condition for the development of democracy. "
    On January 29, 2014, the Profession Day of the Prosecutors in Moldova, Anatol Mătăsaru planned a new happening in front of the Moldovan General Prosecutor's Building. However, on the morning of that day, the artist was arrested at his home and taken to the Chişinău's Râşcani district Prosecutor's Office, at the request of the prosecutor Şendrei. The news was broadcast by a civic TV station Curaj.tv. Starting with 2007, Anatol Mătăsaru twice a year, conducted artistic actions with a strong political content, on the Professional Day of the Prosecutors and on the Professional Day of the Policeman. This time the journalists who gathered in front of the General Prosecutor's Building and who were waiting for the artist to perform, were informed by urban activists that the happening would not take place on that day.

    Apparently the artist was summoned to the prosecutor's office, because of an online video in which Mătăsaru said, that one of the city's prosecutors behaved like a boor. Later that day Mătăsaru was driven from the prosecutor's office by ambulance to a nearby hospital. He said, in a statement, that he just was not feeling well, probably because of some viral infection. At the end of the day Mătăsaru was discharged from the hospital and returned home. The following day, belated by one day, he did organize his action in front of the Moldova's Prosecutor General's Building.
    It is believed by many, that this year's Mătăsaru's preventive detention was the result of his acclaimed action from exactly a year ago, when he had placed two sculptures on the steps of the General Prosecutor's Building. The first one, a phallus-shaped monumental object entitled "Lupulu", which Mătăsaru compared to Constantin Brâncuşi's "Princess X", and the second, "Untitled", to the disputed painting by Courbet "L'Origine du Monde". "Lupulu" is a Romanian language pun: the surname of the head of the Democratic Party of Moldova (DP), Marian Lupu, and the word "penis". The DP appointed the Prosecutor General, Valeriu Zubco, who shortly before Mătăsaru’s happening has been involved along with other high officials in a scandalous accident during a hunting trip, which resulted in the death of one of the participants. Incidentally, soon after Mătăsaru’s happening, the Attorney General Zubco resigned from office.
    Both objects were confiscated by the police and nobody knows what has happened to them. As a side note, the process of confiscation of these objects in itself was very spectacular. Several policemen tried to push together "Lupulu" into a police minivan. The sculpture was too big to fit in it. Only after several attempts they realized it was unattainable.

Warsaw, March, 2014

1. „Anatol Mătăsaru na froncie mołdawskiej sztuki”,     20.04.2009, http://www.obieg.pl/prezentacje/10350
2.  www.matasaruart.blogspot.com

Tajemniczy Klient, Igor Gorzkowski

Jean Baudrillard, Carnival and Cannibal/ Ventriloquous Evil

The form of new antagonism entails the reawakening of the death at the heart of power (the way Warhol wanted to get to the nothingness at the heart of the image), and this can be done only through events that are more subtle than frontal insurrection or the deterrence of human rights - by parodic events, by all the symbolic forms of deterrence and dissuasion - and hence by the various forms of terror. In this sense, Zidane's [head heat] was a terrorist act.
Carnival and Cannibal

Zbyt aktywna cisza, Warszawa, kwiecien, 2014, galeria dzialan.

    Ósmego kwietnia 2009 roku, mołdawski artysta Anatol Mătăsaru został osadzony i brutalnie pobity w więzieniu w Kiszyniowie. Stało się to w wyniku kilkudniowych manifestacji ulicznych, które wybuchły siódmego kwietnia, w proteście przeciwko sfałszowaniu wyników wyborów do mołdawskiego parlamentu i w których Mătăsaru brał aktywnie udział. Wkrótce po tym w polskim czasopiśmie internetowym „Obieg” został opublikowany apel(1) skierowany do polskich instytucji kultury proponujący konkretną formę wsparcia dla represjonowanego artysty, który wówczas przebywał w więziennym szpitalu z powodu – jak twierdziła policja – wstrząsu mózgu. Policja poinformowała żonę Mătăsaru, że jego spuchnięta twarz jest wynikiem bijatyki podczas ulicznych protestów. Jednak jego żona twierdziła, że nie jest to prawdą bo 7 kwietnia 2009 Anatol wrócił do domu po manifestacji bez żadnych oznak pobicia. Następnego dnia zaprowadził ich dziecko do przedszkola i dopiero później został aresztowany. Jego twarz spuchła dopiero w areszcie.(2) Nie otrzymał on też prawa do sprawiedliwego procesu i m.in. dlatego został wymieniony w memorandum Amnesty International dotyczącym naruszenia praw człowieka przez policję po wydarzeniach 7 kwietnia 2009.
    Niektóre z przedmiotów, których artysta używał podczas swoich happeningów, zostały skonfiskowane przez policję jako „dokumenty propagandowe”. Mołdawska telewizja publiczna (TRM) insynuowała, że był on współorganizatorem zamieszek oraz kierował próbą zamachu stanu. Victor Panţâru, adwokat Mătăsaru, ogłosił, że naruszone zostały fundamentalne prawa jego klienta i że wniesie sprawę do sądu. Sam artysta powiedział, że grożono mu, iż jeśli nie podejmie współpracy z policją, będzie siedział z kryminalistami, którzy mogą go zabić. Jedną z form tej „współpracy” miało być podpisanie zeznania, że liderzy opozycji płacili Mătăsaru, by zorganizował te protesty.
    W apelu opublikowanym w „Obiegu” redakcja proponowała, by formą wsparcia dla Anatola Mătăsaru było wysyłanie do niego zaproszeń do przeprowadzenia w galerii sztuki lub instytucji edukacyjnej w Polsce wykładu o jego działaniach artystycznych w Mołdawii. Choć było niemal pewne, że Mătăsaru nie dostałby paszportu na przyjazd do Polski, samo zaproszenie go na wykłady stałoby się jednak dla władz widocznym znakiem, że o jego działalności i sytuacji wiedzą ludzie poza Mołdawią. Galeria Działań poparła ten apel, wystosowując do Anatola zaproszenie do przeprowadzenia w galerii wykładu o jego działaniach. List galerii znalazł się również na stronie internetowej Obiegu.
    Podobny apel był rozpowszechniany innymi drogami także poza Polską. Anatol otrzymał wiele ciekawych przesyłek i wyrazów poparcia z kilkudziesięciu krajów. Jedna z tych przesyłek była wyjątkowa. Była to nietypowa pocztówka (był na niej między innymi zdekonstruowany krajobraz mołdawski), wysłana przez Francuza Jeana-Noela Potte, który wtedy przygotowywał mailartowski projekt zatytułowany „Silence” (Cisza). A to, co spotkało Anatola Mătăsaru ze strony władz, było moim zdaniem wyrazistym przykładem wyciszania artysty. Wysłałem więc do Potte wiadomość o uwięzieniu Mătăsaru, aby w ten sposób wziąć udział w jego „Ciszy”. W odpowiedzi Jean-Noel Potte przysłał mi pocztówkę, którą prezentuję tutaj. Dziękował mi za pracę, w której opowiedziałem mu o sprawie Mătăsaru, jednak poinformował mnie, że nie może jej włączyć do swojego projektu, ponieważ ma ona tekst po obu stronach, co było niezgodne z regułami jego projektu. Chciał, żebym mu wysłał inną kartkę, zrobioną właściwie: obrazek na jednej stronie, a (krótki) tekst, znaczek i jego adres na drugiej. Obiecał, że jeżeli tak zrobię, to wydrukuje moją pocztówkę i pod obrazkiem wpisze tekst, który mu wyślę. Tego już nie zrobiłem, ponieważ chodziło mi o wolność słowa, o solidarność z uwięzionym artystą, upowszechnienie jego sztuki, nie o udział w wystawie. Pomyślałem, że Potte przez swoje „trzymanie się zasad projektu” zachował się – choć w bardziej subtelny sposób – niemal jak siły represji, które próbowały uciszyć mołdawskiego artystę. Zresztą wśród kilkudziesięciu pocztówek, które Potte zaakceptował, znalazły się i takie, które miały na stronie z obrazkiem znaki amerykańskiego języka migowego lub znaki ostrzegawcze. Wydawało mi się, że Potte całkowicie nie zrozumiał mojego wkładu w jego projekt. A może cisza, którą mu zaproponowałem, była dla niego zbyt aktywna.
    Kwietniowy protest Mołdawian w 2009 r. odniósł mimo wszystko sukces, ponieważ doprowadził do powtórnych wyborów, co z kolei spowodowało zmianę władzy. Aresztowane osoby zostały zwolnione. Mătăsaru nadal prowokuje media i polityków swymi radykalnymi happeningami. Oczywiście, nie wszystko się zmieniło – społeczeństwo Mołdowy dopiero uczy się wolności słowa i korzystania z przestrzeni agory, mówiąc słowami Piotra Piotrowskiego: uczy się zaakceptować ważność uczestnictwa artystów w debacie o przestrzeń publiczną „artystów, którzy swymi projektami często są w stanie wywołać konflikty, bez których demokracja więdnie. Bowiem spór – rywalizacja poglądów w przestrzeni agory – a nie konsensus, który na mocy definicji wyklucza z przestrzeni publicznej głosy radykalne – stanowi niezbędny warunek rozwoju demokracji”.
    Na 29 stycznia 2014 r., który w Mołdawii jest Dniem Zawodu Prokuratora, Anatol Mătăsaru zaplanował kolejny happening przed Prokuraturą Generalną. Jednak rankiem tego dnia został aresztowany w swoim domu i przewieziony do prokuratury dzielnicy Kiszyniowa, Râşcani, na wniosek prokuratora Şendrei, o czym powiadomiła mołdawska obywatelska stacja telewizyjna Curaj.tv. Od 2007 Anatol Mătăsaru dwa razy w roku realizował polityczne działania artystyczne: w Dniu Zawodu Prokuratora i w Dniu Zawodu Policjanta. Tym razem dziennikarze, którzy zebrali się przed Prokuraturą Generalną czekając na artystę, zostali poinformowani przez miejskich aktywistów, że happening tego dnia się nie odbędzie.
    Podobno artysta wezwany został do prokuratury, bo w upublicznionym wideo powiedział, że jeden z prokuratorów miasta zachowuje się jak gbur. Później tego samego dnia Mătăsaru został odwieziony z prokuratury przez karetkę pogotowia do pobliskiego szpitala. Powiedział potem, że po prostu poczuł się słabo, prawdopodobnie z powodu jakiejś infekcji wirusowej. Pod koniec dnia Mătăsaru został wypisany ze szpitala i wrócił do domu. Następnego dnia, z jednodniowym opóźnieniem, zorganizował jednak spektakl przed Prokuraturą Generalną.
    Przypuszcza się, że jego prewencyjne zatrzymanie było rezultatem głośnego działania sprzed roku, kiedy to umieścił na schodach Prokuratury Generalnej dwie rzeźby. Pierwszą z nich, falusomorficzny obiekt zatytułowany „Lupulu”, który Mătăsaru porównał do słynnej „Princess X” Brâncuşiego, drugą, „Bez tytułu”, do słynnego „L' Origine du Monde” Courbeta. „Lupulu” jest grą dwóch słów w języku rumuńskim: słowa „penis” oraz nazwiska szefa Demokratycznej Partii Mołdawii, Mariana Lupu. Partia ta wyznaczyła Prokuratora Generalnego, Valeriu Zubco, który niedługo przed tym happeningem był zamieszany w skandal wokół polowania, zakończonego śmiertelnym wypadkiem jednego z uczestników. Nawiasem mówiąc, kilka dni po tym happeningu, Prokurator Generalny Zubco musiał złożyć rezygnację z urzędu.
    Oba obiekty autorstwa Mătăsaru zostały skonfiskowane przez policję i nie wiadomo, co się z nimi stało. Na marginesie, proces konfiskaty tych obiektów sam w sobie był bardzo spektakularny. Kilku policjantów próbowało wspólnie wcisnąć „Lupulu” do policyjnego minivana. Rzeźba była jednak zbyt wielka, by się w nim zmieścić. Dopiero po kilku próbach zdali sobie sprawę, że nie będzie to możliwe.

Warszawa, marzec 2014
   
1. „Anatol Mătăsaru na froncie mołdawskiej sztuki”,            20.04.2009,     http://www.obieg.pl/prezentacje/10350
2.  www.matasaruart.blogspot.com

Recomandare.,,Kiril, idi naxyi !,, este legal in RM, asa a spus Instanta

http://porco.ru/ballast/fauna

http://porco.ru/ballast/fauna